Het besluit van het Zomercarnaval Rotterdam om "vulgair" dansen (bubbling) te verbieden, zet aan tot een fascinerende verkenning van de bredere rol van dans in maatschappelijke dynamiek en de lange geschiedenis van lichaamspolitiek en dans.

De nieuwe editie van No Dancing Allowed, samengesteld door Bogomir Doringer voor Garage Rotterdam, is een voortdurende verkenning van dansrituelen. Het biedt een prikkelende kijk en nodigt ons uit om na te denken over de veerkracht van dans, zelfs in het licht van wereldwijde beperkingen zoals de COVID-19-pandemie of het recente verbod in Italië en enkele andere landen met een sterke politieke agenda.

Het ontbreken van dans roept vragen op over de diepgaande invloed ervan op de vorming van gemeenschappen, weerstand, stedelijke vernieuwing of degradatie. Wat blijft er over als de dans tot zwijgen is gebracht? Hoe helpt dans om mens te blijven in tijden van crises?